Charlie zmienia się w kurczaka | 6+

Głównym pomysłem inscenizacyjnym twórców było zastosowanie motywu teatru w teatrze - stąd na scenie pojawia się również Autor (Jakub Ehrlich) oraz Inspicjentka (Wioleta Karpowicz). Pierwsza scena jest jakby odwróceniem czy lepiej powiedzieć odbiciem - jesteśmy widownią, która ogląda zaplecze sceny od tyłu, a widzowie są gdzieś dalej przed nami, za sceną i aktorami z drugiej strony. Metateatralność jest zresztą w "Charliem..." wielopoziomowa, bo mamy tu jeszcze próby do szkolnego przedstawienia i jego finał, a także łamanie czwartej ściany i wchodzenie aktorów na widownię (jedna ze scen odgrywana jest nawet na balkonie).

Sukces spektaklu to przede wszystkim wynik pracy zespołu aktorskiego, wśród którego nie sposób wskazać słabe ogniwo. Postaci Copelanda są charakterystyczne, a na scenie zyskują szczegółowy rysunek, osadzenie indywidualności w ruchu, kroku i dynamice ciała. Ciężar głównej roli z wdziękiem niesie Kamil Marek Kowalski. Ciekawie partneruje mu kontrastowy, uzupełniający się duet wykreowany przez Magdalenę Żulińską i Dariusza Czarnieckiego, oraz do szpiku kości czarny charakter stworzony przez Krystiana Wieczyńskiego. Z trudnym zadaniem wymyślenia postaci wywiedzionych z innego porządku zmierzyła się Wioleta Karpowicz i Jakub Ehrlich, ale też Piotr Kłudka, który pojawia się bodaj w jednej scenie.

Wyróżnić trzeba zwłaszcza Edytę Janusz-Ehrlich, która dla ról bliźniaczek stworzyła wielopoziomowe indywidualności: to w zgarbionej sylwetce i jednostajnym dreptaniu, to w miarowym kroku i nerwowym tiku nogą, to w operowaniu różnymi rejestrami głosu lub w pomijaniu znaków przestankowych. Słowem – perełka!

Spektakl Teatru Miniatura utrzymuje balans pomiędzy kluczowymi elementami książki Copelanda – nie zatraca absurdalnego humoru ani wartościowego przesłania. Jeszcze mocniej niż w powieści wybrzmiało poczucie osamotnienia jako arbitralna przyczyna lęku i stresu wpływająca na zły stan zdrowia psychicznego dzieci i młodzieży. Nieprzypadkowo w inscenizacji Drobniucha nie pojawiają się rodzice, którzy zamiast skonfrontowania młodszego syna z informacjami na temat stanu starszego, pozostawiają go w osamotnieniu i niewiedzy, niejako scedują poczucie odpowiedzialności za poprawę dobrostanu psychicznego Charliego na barki jego przyjaciół. Jak pokazuje raport „Dojrzewanie polskich chłopców” Infuture Institute, wyzwań, które współczesny świat stawia przed chłopcami jest niemało, więc tym warto docenić, że zainicjowany przez Teatr Miniatura sezon #girlpower, jest dopełniany produkcjami skupiającymi się na zagadnieniu #chłopaki. Tym wartościowszy to prezent na Dzień Dziecka, lecz zdecydowanie nie tylko dla dzieci.